Spowiedź Polańskiego

Spowiedź Polańskiego

(2012-05-18)

W piątek na ekrany polskich kin wszedł francuski pełnometrażowy film dokumentalny "Roman Polański" – spowiedź reżysera o jego życiu, dokonana w okresie, gdy groził mu proces i wieloletni wyrok.

W piątek na ekrany polskich kin wszedł francuski pełnometrażowy film dokumentalny "Roman Polański" – spowiedź reżysera o jego życiu, dokonana w okresie, gdy groził mu proces i wieloletni wyrok.

We wrześniu 2009 r. Roman Polański przyleciał do Zurychu na festiwal filmowy, na którym opromieniony kolejnym sukcesem - filmem "Autor widmo" - artysta miał odebrać nagrodę za całokształt twórczości. Na lotnisku powitała go nieoczekiwanie policja. Reżyser został aresztowany na wniosek amerykańskiego wymiaru sprawiedliwości, który ściga go od 1978 r. za kontakty seksualne z trzynastolatką. Polański, by uniknąć odpowiedzialności karnej, uciekł wówczas z USA.

W grudniu 2009 r. Polański zamienił celę na areszt domowy w swym wygodnym alpejskim domu – musiał wpłacić kilkumilionową kaucję, oddać paszport i założyć elektroniczną obrączkę. Mimo luksusowych warunków nie mógł być pewien, czy szwajcarski minister sprawiedliwości puści go wolno, czy też przekaże amerykańskiej Temidzie. Dopiero w lipcu 2010 r. zapadła decyzja, że nie zostanie wydany Amerykanom.

W czasie przymusowego zamknięcia reżyser opowiedział przed kamerą o swoim życiu staremu przyjacielowi Andrew Braunsbergowi. Atmosfera rozmowy nie przypominała dziennikarskiego wywiadu - Braunsberg uważnie słuchał, nie zadawał niewygodnych pytań, nie drążył bolesnych tematów.

Mimo to Polański nigdy wcześniej nie był tak szczery, nigdy wcześniej nie zdradził tak wielu szczegółów ze swej przeszłości. Nie krył wzruszenia, a nawet łez. Reżyser wspomina okupację, opisuje los swej (żydowskiej) rodziny, zagazowanej w Auschwitz ciężarnej matki, likwidację krakowskiego getta, swoje ocalenie, swoją drogę do filmu i międzynarodowej kariery, pierwszą żonę Sharon Tate, zamordowaną - gdy była w ciąży - przez bandę Mansona, seksualne zbliżenie z nieletnią dziewczyną w willi Jacka Nicholsona…

"Przy takim natężeniu grozy, absurdu, splocie nieszczęścia i talentu, dokument o Polańskim mógłby trwać znacznie dłużej" – napisał o półtoragodzinnym filmie recenzent tygodnika "Polityka" Janusz Wróblewski. (ike)